Ben marmaranın sularında istanbulun boğazında
Yutkunmayı unutmuş bir aşkın kursağında
Her hikaye biter kalem yazarım tutsağımda
Inanmadığın o sevgi var ya artık kutsalımda
Odamdayım köşemdeyim atarım zehiri yakarım geçmişi
Bilirim neyse ki bakarken ona bakamaz ben gibi
Ararım aklıma denk değişir odamın renkleri
Çöpe at yazdıklarımı sıfırdan açıyor mu defteri
Görürsün gününü geçince günler insan buna nasıl kader der
Öldüğün günden gülüm günüm nasıl geçer
Gamzelerin, kalem kaşın, bana ait olan bakışların
Boşmuş savaşların
Ben marmaranın sularında istanbulun boğazında
Yutkunmayı unutmuş bir aşkın kursağında
Her hikaye biter kalem yazarım tutsağımda
Inanmadığın o sevgi var ya artık kutsalımda
Mektupları sana yazarım
bu ruhuma ilaç ama dozu kaçırır
her cümlede seni anarım
hikayemi dinleme keyif kaçırır
mektupların bana bir acı
bu ruhuma huzur ama adı yara...
